dani
nikad sami
u grozdovima
poput grumenja soli
kristali sto prelamaju kikot bivse djece
i tamne klobuke podocnjaka
onih sto utvrdjuju bilost
dani
vi svici sasvim pijani
od nektara odsutnosti
vi nista ne donosite
niti ista odnosite
lampioni postrojeni u predvorju noci
vazda same
evo molim se s vama
vasem izbavitelju
velikom bolnom podnevu
kojem je obecana
lunina ruka
Omnia Mea 